Rođen je 1946. godine u Novom Sadu. Na umetničkoj sceni aktivan od sredine šesdesetih godina. Stvara u okviru umetničkih grupa Kôd (1970) i E-Kôd (1971- 1973). Umetničku praksu ove generacije umetnika u bivšoj SFR Jugoslaviji karakteriše emancipacija od društveno ili politički uslovljenih tema i formi stvaranja. Ekstremni, ekscesni i urbani, okrenuti introspektivnim istraživanjima i savremenim filozofskim teorijama, ovi su umetnici prepoznati kao greška u birokratizovanom socijalističkom režimu. Neki od članova pomenutih grupa služili su zatvorske kazne zbog "subverzivnog delovanja". Početkom osamdesetih Slobodan Tišma komponuje i svira sa novotalasnim bendovima "Luna" i "La Strada". Dva studijska albuma ostala iza ovog perioda njegovog rada stekli su kultni status među jugoslovenskom publikom.
Godine 1989. "La strada" se rasformirala i Tišma se povukao se iz muzičkog sveta. Vratio se literaturi i objavio knjige poezije „Marinizmi“ (Ruža lutanja, 1995) i „Vrt kao to“ (Ruža lutanja, 1997) i „Urvidek“ (2005), za koju je dobio nagradu Stevan Sremac[1]. U književnim časopisima povremeno je objavljivao dnevničke zapise pod nazivom „Bluz dajari“ (Blues diary). Godine 2009. za izdavačku kuću Laguna objavljuje roman "Quattro stagioni" za koju 2010. dobija nagradu "Biljana Jovanović".
Godine 2011. objavljuje reizdanje Blues Diary-a pod nazivom Pitoma religiozna razmišljanja (KCNS)
Godine 2011, objavljuje roman "Bernardijeva soba" (izdavač Kulturni centar Novog Sada), za koji dobija NIN-ovu nagradu.
Godine 2014. objavljuje zbirku intervjua i novinskih napisa Velike misli malog Tišme (izdavač GNB Žarko Zrenjanin)
Godine 2019 objavljuje roman "Grozota ili..." (Izdavač, Čarobna knjiga)